Szanowni Czytelnicy!

Mija 10 lat odkąd  Poradnik Plantatora Buraka Cukrowego ukazuje się w obecnej formie. Na jego łamach staraliśmy się przedstawiać i przybliżać Czytelnikom wszystkie wydarzenia mające wpływ na produkcję buraka i jego przetwarzanie na cukier. To przecież okres szczególnie trudnych przemian zachodzących w całym otoczeniu tej rośliny.

Zakończyła się prywatyzacja przemysłu cukrowniczego z udziałem kapitału zagranicznego, powstał polski koncern – Krajowa Spółka Cukrowa S.A. Bolesna dla wielu plantatorów, a ekonomicznie konieczna, restrukturyzacja przemysłu prowadziła do koncentracji przerobu buraka, oddalając jednocześnie plantatorów od przetwórcy. Wkraczał obiór i zapłata za surowiec wg zawartości cukru i plantatorzy musieli szybko dostosowywać metody produkcji, by zwiększyć wydajność cukru z hektara, co rzeczywiście stawało się faktem w praktyce, ku zadowoleniu i plantatorów, i cukrowników. W tym, mam nadzieję, pomocne były zalecenia agrotechniczne zamieszczane w Poradniku.

Korzystne zmiany przerwała reforma europejskiego rynku cukru, a wraz z nią systematyczny spadek opłacalności uprawy buraka cukrowego. Na łamach Poradnika z bólem, ale rzetelnie i wyczerpująco przedstawialiśmy mechanizm działania, poszczególne etapy oraz skutki reformy dla cukrownictwa polskiego i europejskiego.

W obecnych warunkach utrzymanie się z uprawą buraka wymaga od plantatora wielkiego mistrzostwa, zmusza go do ciągłych poszukiwań i osiągania jeszcze lepszych efektów. Poradnik zawsze starał się podpowiadać – jak wytrwać, w którym kierunku szukać nowych rozwiązań? Przybliżał też,  jakie perspektywy, oprócz cukru, rysują się dla przetwarzania buraka i jakie są alternatywy dla tej uprawy?

Poradnik współpracuje ze wszystkimi znaczącymi ośrodkami naukowymi zajmującymi się nowymi technologiami produkcji buraka – Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Akademią Rolniczą w Poznaniu, Instytutem Ochrony Roślin w Poznaniu, a w szczególności jego Terenową Stacją Doświadczalną w Toruniu,  Instytutem Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Bydgoszczy, Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu, Centralnym Ośrodkiem Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej, Instytutem Przemysłu Cukrowniczego w Lesznie, Instytutami Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach i we Wrocławiu, Instytutem Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Instytutem Budownictwa Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie, Akademią Rolniczą w Lublinie,  Akademią Techniczno-Rolniczą w Bydgoszczy, Instytutem Inżynierii Rolniczej w Poznaniu, Instytutem Melioracji i Użytków Zielonych w Bydgoszczy i Akademią Podlaską w Siedlcach.

Najnowsze informacje o najcenniejszych środkach produkcji zapewnia regularny kontakt z firmami nasienno-hodowlanymi, chemizacyjnymi i in.

Współpracujemy z przemysłem cukrowniczym, publikując zarówno wyniki kampanijne, jak i zalecenia, jak osiągnąć wspólny cel – wysoką produkcję cukru.

Dzięki członkowstwu ZPBC w CIBE (Europejskiej Konfederacji Plantatorów Buraka Cukrowego) mamy zapewniony dopływ informacji o sytuacji sektora cukru w innych krajach europejskich oraz o postępujących w nim zmianach.

Dla naszych Czytelników – członków Związku Plantatorów Buraka Cukrowego Poradnik starał się zawsze dokumentować bieżącą pracę Związku na wszystkich szczeblach i pokazywać zaangażowanie jego działaczy. To dzięki Wam nasze związkowe pismo mogło rozwijać się z sukcesem. Za to wszystkim bardzo dziękuję i mam nadzieję, że w nadchodzących trudnych czasach pozostaniecie wierni Poradnikowi.

Wszystkich, dla których tematyka buraka cukrowego w Polsce jest ważna, zachęcamy do sięgania po nasze pismo.

Alicja Banasik
Warszawa, marzec 2008 r.