W dniu 15 grudnia 2010 roku w Warszawie odbył się Zjazd Delegatów Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego. W Zjeździe uczestniczyło 105 przedstawicieli plantatorów buraka cukrowego z całego kraju.

Delegaci dokonali wyboru Członków Zarządu Głównego oraz Głównej Komisji Rewizyjnej. Prezesem Zarządu Głównego ponownie został wybrany Stanisław Barnaś.

W czasie obrad zwrócono uwagę na zagrożenia dla trwałości i wielkości uprawy buraka cukrowego w Polsce, podkreślając takie zagadnienia jak:
 

• niekontrolowany napływ cukru trzcinowego na europejski rynek cukru;
• brak pozaspożywczego wykorzystania cukru w Polsce (tzw. cukier przemysłowy);
• próby ograniczenia eksportu przez Komisję Europejskiej;
• niezakończony proces restrukturyzacji i modernizacji cukrowni w Polsce (stosunkowo niski średni dobowy przerób buraka, wielkość zatrudnienia, wielkość zużycia energii, obniżanie kosztów produkcji tylko kosztem plantatorów);
• przyszłość płatności cukrowej po 2012 roku, brak działań w tej sprawie w MRiRW;
• brak zgody producentów cukru na porozumienie branżowe oraz warunki umów kontraktacji buraka (kompleksowa obsługa buraka, koszty magazynowania cukru, wczesne i późne dostawy buraków, brak udziału plantatorów w nadwyżce ponad cenę referencyjną cukru);
• brak rozwiązań systemowych w przypadku niewykopania buraków z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych (np. zamarznięte plantacje) oraz zagwarantowania plantatorom zwrotu poniesionych kosztów uprawy;

Zjazd Delegatów podjął uchwałę w sprawie działań zmierzających do podpisania ogólnokrajowego Porozumienia Branżowego oraz uchwałę o prowadzeniu działań przez Zarząd Główny mających na celu pomoc plantatorom, którzy chcą przejść do innych cukrowni w związku ze zmianą właściciela. Zjazd Delegatów odniósł się pozytywnie do kwestii prywatyzacji Krajowej Spółki Cukrowej S.A., w której udział wezmą plantatorzy buraka cukrowego. Jednocześnie zobowiązał Krajowy Związek Plantatorów Buraka Cukrowego do koordynacji i nadzoru działań związanych z tą prywatyzacją.


Zjazd Delegatów przyjął ramowe stanowiska Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego w sprawie Wspólnej Organizacji Rynków w sektorze cukru po roku gospodarczym 2014/15.  

Krajowy Zjazd Delegatów KZPBC mając na uwadze drastyczne doświadczenia wynikające z reformy europejskiego sektora cukru z 2006 r., która między innymi spowodowała znaczną obniżkę dochodów plantatorów buraka cukrowego oraz redukcję produkcji cukru w Polsce poniżej wewnętrznego spożycia, uważa, że przyszła Wspólna Organizacja Rynków w sektorze cukru musi opierać się na dwóch podstawowych fundamentach, jakimi są:

• system kwot narodowych, których poziom nie powinien być niższy niż wewnętrzna konsumpcja;
• cena minimalna buraka cukrowego.

Ponadto, Krajowy Zjazd Delegatów stwierdza, że koniecznym jest wprowadzenie systemu, który przyczyni się do zachowania równowagi pomiędzy plantatorami buraka cukrowego a dominującymi na rynku producentami cukru. Taką równowagę może zapewnić wzmocnienie instytucji Porozumienia Branżowego oraz zapisów obecnego Załącznika II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 – „Warunki zakupu buraków”, w szczególności w kwestii podziału pomiędzy producentów cukru i plantatorów nadwyżki wynikającej ze sprzedaży cukru ponad cenę referencyjną.

Cena minimalna
Ustanowienie ceny minimalnej buraka cukrowego jako ceny wyjściowej przeciwważy asymetrii i rozdrobnieniu w dostawie buraków. Obowiązkowe porozumienia branżowe, uzgadniane regularnie przez plantatorów i przetwórców, pozwalają na wprowadzenie równowagi sił w negocjacjach w celu efektywnego funkcjonowania łańcucha dostaw buraków i cukru.

Kwoty produkcji cukru
Kontrola podaży w ramach narodowych kwot cukru, których poziom jest niższy niż nasza wewnętrzna konsumpcja, jest skutecznym narzędziem dla zabezpieczenia stabilnego poziomu dostaw, jak również dla regulacji konkurencji pomiędzy regionami i państwami UE a tradycyjnymi partnerami, konkurentami z krajów trzecich oraz uprawami alternatywnymi. Ponadto kwoty cukru są skutecznym instrumentem gwarantującym uprawę wysoce wartościowej rośliny dla zmianowania. Kwoty cukru wraz z odpowiednią ochroną, która niweluje wpływ silnego wahania cen na rynkach światowych są kluczowym elementem dla trwałej produkcji cukru w Polsce i UE.

Opłata produkcyjna
Krajowy Zjazd Delegatów zwraca uwagę na fakt, że sektor cukrowniczy jest jedynym sektorem rolnym oraz jedynym takim w Europie, gdzie pobierana jest opłata produkcyjna (jako podatek ogólny) i przekazywana do budżetu ogólnego UE. Obecnie, wraz z zawieszeniem refundacji eksportowych, nie występują już żadne bezpośrednie wydatki związane z zarządzaniem rynkiem cukru, a ponadto taka opłata nie jest ponoszona przez konkurencje z krajów trzecich. Dlatego ten swoisty podatek musi zostać zniesiony.

Płatność cukrowa
Zgodnie z obecnie obowiązującymi rozporządzeniami po raz ostatni plantatorzy będą składać wnioski o płatność cukrową w 2012 r., a jej wypłata zakończy się w czerwcu 2013 r. Krajowy Zjazd Delegatów stwierdza, że płatność cukrowa pomimo, że jest oddzielona od produkcji, jest gwarantem utrzymania uprawy buraka cukrowego w Polsce. Krajowy Zjazd Delegatów uważa, że rolnicy, którzy są uprawnieni do otrzymywania płatności cukrowej powinni być jej beneficjentami również po 2013 r. Jakiekolwiek rozdysponowanie koperty płatności cukrowej na szerszą grupę rolników przyczyni się do znacznego ograniczenia uprawy buraka, a w konsekwencji do zmniejszenia produkcji cukru i marginalizacji branży cukrowniczej. Komisja Europejska dysponuje znacznymi środkami finansowymi uzyskanymi od branży cukrowniczej i powinna przedłużyć okres obowiązywania płatności cukrowej przynajmniej do czasu trwania rozporządzeń regulujących rynek cukru.


Skład Zarządu Głównego

Skład Głównej Komisji Rewizyjnej