W dniu 10 lipca br. negocjacje Porozumienia Branżowego zostały zerwane ponieważ producenci cukru wycofali się z uzgodnionego wcześniej obniżenia płatności plantatorów za tzw. „kompleksową obsługę” do wysokości 1,5 € za tonę buraka cukrowego. Ponadto nie chcieli podjąć dyskusji na temat dopłat do wczesnych i późnych dostaw obstając przy swojej propozycji utworzenia funduszu, argumentując, że jest on już wpisany w umowach kontraktacyjnych.

Do zakończenia negocjacji pozostały tylko te dwa punkty:

1. Kompleksowa Obsługa Surowca
Stanowisko KZPBC w tej sprawach jest jednoznaczne: nie można obciążać plantatorów za załadunek i transport, kiedy zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) 318/2006, załącznik II pkt V pakt 3, koszty te ponosi producent cukru. Plantator ponosi koszty transportu wysłodków i z tych powodów KZPBC zgodziło się, aby oplata za kompleksową obsługę wynosiła 1,5 € za 1 tonę buraka cukrowego. W rzeczywistości w zdecydowanej większości przypadków koszty transportu wysłodków są mniejsze i coraz mniej plantatorów je odbiera, ale był to gest dobrej woli w stronę producentów cukru.

2. Premia za wczesne i późne dostawy
KZPBC nie mogło się zgodzić na tzw. fundusz zamiast jasnego zapisu dotyczącego dopłat do wczesnych i późnych dostaw, które funkcjonują w całej Europie. Producenci cukru nie przedstawili zasad funkcjonowania tego funduszu (pomimo wielokrotnych żądań ze strony Związku), a wypłaty uzależnili go od swojej dobrej woli, komu i ile dać. Zgodnie z rozporządzeniem 318/2006 takie dopłaty powinny być jasno określone, gdyż w przeciwnym przypadku tym plantatorom, którzy dostarczyli buraki we wrześniu lub grudniu za poniesione straty z tego tytułu nikt nie zwróci pieniędzy, co oznacza, że sprzedają swoje buraki cukrowe poniżej ceny minimalnej.

Producenci cukru zrywając rozmowy w sprawie Porozumienia Branżowego potwierdzili, że nie chcą zagwarantować minimalnych warunków kontraktacji dla plantatorów buraka cukrowego.