W dniu 13 czerwca 2023 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi na wniosek Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego wydał zezwolenia na stosowanie środka ochrony roślin CORAGEN 200 SC (s.cz. chlorantraniliprol) w uprawie buraka cukrowego w celu zwalczania skośnika buraczaka.

CORAGEN 200 SC

Zezwolenie obowiązuje w okresie od 15 czerwca 2023 r. do dnia 15 września 2023 r.

Maksymalna/zalecana dawka dla jednorazowego zastosowania: 0,1 l/ha + 0,75% EntoMaxx pH-Premium. Środek stosować z adiuwantem EntoMaxx pH-Premium w stężeniu 0,75% (tzn. 750 ml preparatu EntoMaxx pH-Premium na 100 litrów wody).

Termin stosowania: Środek stosować od fazy początku zakrywania międzyrzędzi do fazy dojrzałości technologicznej korzenia (BBCH 31-49).

Zalecana ilość wody: 150-200 l/ha.

Maksymalna liczba zabiegów w sezonie wegetacyjnym: 1
 

ETYKIETA

ZEZWOLENIE

RAPORT Z WYSTĘPOWANIA SKOŚNIKA

Skośnik buraczak to gatunek niewielkiego motyla, który rozszerzył obszar swego licznego występowania w Europie o tereny Polski. Motyl ma szaro-brązowe skrzydła, usiane drobnymi ciemnymi plamami o rozpiętości wynoszącej 10 – 12 mm. Tylna para skrzydeł jest jasnoszara. Jaja są owalne o długości ok. 0,5 mm, białe o perłowym połysku.

Motyl zaczyna składać jaja wczesną wiosną, już przy temperaturze powyżej 10⁰C. Jedna samica składa ich od 40 do 70 sztuk. Po kilku dniach następuje wylęg gąsienic, które rozpoczynają żerowanie w obrębie liści sercowych buraka. W Polsce skośnik buraczak ma trzy, a w sprzyjających warunkach cztery pokolenia w sezonie.

Namnażaniu się tego szkodnika sprzyjają suche i upalne okresy (coraz bardziej powszechne). Jednocześnie przy takim przebiegu pogody obserwowany jest także wolniejszy wzrost liści sercowych buraka, co uwydatnia negatywne konsekwencje żerowania larw.
Uszkodzenia powodowane przez żerujące larwy tworzą dość wcześnie wrota dla infekcji grzybowych wywołujących zgnilizny korzeni. Zwłaszcza w lata przekropne obserwowano szybki rozwój chorób wtórnych na uszkodzonych roślinach. Wiosenne pierwsze pokolenie szkodnika jest odpowiedzialne za namnażanie i wysoką liczebność kolejnych pokoleń, które w późniejszym okresie powodują znaczne zniszczenia na plantacjach buraków cukrowych. Likwidacja skośnika buraczaka w tym okresie jest niemożliwa ze względu na brak zarejestrowanych chemicznych środków ochrony roślin.

Szkodliwość gąsienic polega na niszczeniu liści sercowych buraka. Gnicie uszkodzonych korzeni wpływa na spadek plonu i obniżenie jego jakości. Jednocześnie takie korzenie w pryzmie stanowią źródło infekcji. Zgnilizna kopcowa, przy dłuższym ich składowaniu, jest przyczyną kolejnych strat.

Według badań najlepsze efekty ograniczenia liczebności szkodnika osiągnięto, kiedy zabieg zwalczania wykonano po miesiącu od pojawienia się pierwszych motyli skośnika w pułapkach feromonowych, wyłożonych na plantacji buraków cukrowych. W latach sprzyjających szkodnikowi (ciepło i sucho) konieczne jest przeprowadzenie drugiego zabiegu.

Niezależnie jaki % części nadziemnych zostanie uszkodzony przez skośnika buraczaka, to zakłóci to przebieg wegetacji i będzie miało wpływ na prawidłowy rozwój buraków. Według badań przeprowadzonych przez firmę Pfeifer & Langen, które polegały na przeprowadzeniu bonitacji uszkodzeń buraków z monitorowanych plantacji, okazało się, że średnio 30 % wszystkich ocenianych buraków posiadało uszkodzone ogonki liści lub główki. W części lokalizacji  uszkodzenia posiadało 100 % ocenianych buraków. Dodatkowo w niektórych lokalizacjach stwierdzono zgnilizny korzeniowe. Uszkodzenia w główce buraka powodowane przez szkodnika są miejscami, przez które następuje infekcja patogenów grzybowych  powodujących zgnilizny korzeni, które prowadzą do największych strat w plonie cukru sięgających nawet 50 %, szczególnie wtedy, kiedy jest dużo wilgotnych dni pod koniec wegetacji. Dostarczone do cukrowni buraki z silnymi zgniliznami praktycznie nie nadają się do przerobu.

Infekcje wtórne wskutek porażenia skosnikiem buraczakiem powodują: 

• gnicie korzeni;
• straty w plonie dochodzące do 50%;
• zmniejszenie zawartości cukru w burakach nawet o ponad 50%;
• kilkukrotnie zwiększenie zawartości niepożądanej glukozy;
• zwiększenie zawartości melasotworów (potas, sód);
• trudności z wydobyciem cukru z korzeni buraka (poważne zakłócenia procesu technologicznego);
• w przypadku silnie porażonych korzenie nie ma możliwości ich przerobu;
• wydłużenie czasu trwania kampanii przerobu buraków.