6 października 2015 r. w Poznaniu odbyła się Konferencja „Burak – Cukier – Perspektywy” objęta honorowym patronatem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zorganizowana przez Krajowy Związek Plantatorów Buraka Cukrowego. W wydarzeniu udział wzięło ponad 180 osób, zainteresowanych przyszłością sektora cukru. Wśród przybyłych znaleźli się m.in.: Zofia Szalczyk – wiceminister rolnictwa, Cezary Gabryjączyk – wiceminister skarbu państwa, Bernhard Conzen – prezes CIBE, Elisabeth Lacoste – dyrektor generalna CIBE, a także przedstawiciele ARR, producentów cukru, przedstawiciele uczelni wyższych, instytutów, organizacji i stowarzyszeń. Prelegenci przybliżyli problemy, które dotyczą sektora cukru i buraka, szczególnie w kontekście zmian jakie wymusza zmiana przepisów po 30 września 2017 r. Poniżej znajduje się Stanowisko KZPBC przedstawione podczas konferencji.

Prezentacje do pobrania:

1. Rynek cukru - stan i perspektywy

2. Dopłaty do produkcji buraków w Polsce

3. Porozumienia Branżowe w Polsce

4. Systemy rolnicze

Konferencja

„Burak – Cukier – Perspektywy”

Poznań, 6 października 2015 r.

Stanowisko

Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego

Porozumienie branżowe

Zarząd Główny Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego po przeanalizowaniu możliwych uwarunkowań na rynku cukru po 2017 r., będących następstwem nowych unijnych rozwiązań prawnych, w szczególności dotyczących zniesienia kwotowania na rynku cukru, zniesienia ceny minimalnej buraków cukrowych, wygaśnięcia dotychczasowych regulacji dotyczących prawa do uprawy i dostawy oraz nowych uregulowań dotyczących wzajemnych stosunków, praw i obowiązków plantatorów i producentów cukru, widzi bezwzględną potrzebę wypracowania ujednoliconych warunków kontraktacji dla plantatorów we wszystkich rejonach kraju w postaci ogólnokrajowego porozumienia branżowego. Wypracowanie nowych rozwiązań powinno obowiązywać począwszy od roku gospodarczego 2017/18, czyli zostać zawarte najpóźniej przed zasiewami buraków cukrowych w 2017 r. KZPBC uważa, że brak wypracowania ogólnokrajowego porozumienia branżowego może doprowadzić do pogłębiania różnic w cenie za buraki i obniżki tej ceny, nieuzasadnionego zwiększenia kosztów obsługi odbioru surowca, likwidacji części rejonów plantacyjnych, zmniejszenia krajowej produkcji buraków, a także utraty znaczenia organizacji w reprezentowaniu plantatorów przy negocjowaniu warunków kontraktacji.

Płatność do buraków cukrowych

Zarząd Główny Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego uważa, że wsparcie uprawy buraków cukrowych w postaci płatności powiązanych z produkcją jest strategicznym i niezbędnym elementem warunkującym utrzymanie uprawy buraka cukrowego w Polsce. Poziom tego wsparcia w wysokości ustalonej przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi i przyjętej przez Parlament, jest zbyt niski (50% dotychczasowej koperty dla płatności cukrowej), aby umożliwić pełną konkurencję z plantatorami z innych krajów, gdzie zastosowanie ma system płatności na gospodarstwo (SPS). W krajach tych płatności do uprawy buraków cukrowych są włączone do dopłat bezpośrednich ogółem i trudno określić, jaki mają wpływ na opłacalność uprawy. Plantatorzy tych krajów, otrzymują je i będą otrzymywać w latach 2015-20 w wysokości przyznanej reformą z 2005 r (ok. 800 €/ha). Ponadto sposób rozdysponowania tego wsparcia w Polsce w formie płatności na powierzchnię buraków kwotowych może prowadzić do przekroczenia maksymalnego limitu areału, powyżej którego wsparcie to może zostać zawieszone. Z tego powodu Zarząd Główny Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego apeluje do Rządu RP o prowadzenie polityki, która w kolejnych latach zapewni plantatorom buraka cukrowego możliwość otrzymywania płatności związanej z produkcją buraków.

Wymiana handlowa

Eksport cukru z Unii Europejskiej jest ściśle kontrolowany i ograniczany przez porozumienia w ramach WTO. Przyjęte limity zostaną (według Komisji Europejskiej) zniesione od 1 października 2017 roku. Istnieje jednak obawa, że całkowite uwolnienie eksportu cukru nie będzie miało miejsca. Możliwość eksportu stwarza plantatorom i przetwórcom warunki w ramach których mogą reagować na czynniki rynku światowego. Ta ścieżka eksportowa jest niezbędna, żeby zrównoważyć napływ importu oraz zapewnić, że przewidywane zwiększenie powierzchni upraw buraków po zniesieniu kwotowania, nie wpłynie negatywnie na równowagę rynkową. Dlatego Zarząd Główny Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego zwraca się o zapewnienie, że limity wywozowe zostaną zniesione. W przeciwnym razie niezbędnym będzie utrzymanie kwotowania produkcji cukru do 2020 roku. To system narodowych kwot cukru jest skutecznym narzędziem dla zagwarantowania stabilnego poziomu dostaw w Europie. Stabilność rynku musi pozostać kluczowym priorytetem w przyszłości, tak żeby przeciwdziałać szkodliwym, niepotrzebnym i kosztownym kryzysom.

Sprawozdawczość

Zarząd Główny Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego uważa, że dla realizacji celów określonych w rozporządzeniu o jednolitej nowej organizacji rynków i ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniej pozycji przetargowej dla plantatorów buraków cukrowych, a także odpowiedniej przejrzystości rynku, kluczowe znaczenie będzie miało utrzymanie po 1 października 2017 r. w horyzontalnych przepisach wykonawczych do rozporządzenia o jednolitej nowej organizacji rynków ulepszonego systemu raportowania cen opartego na informacjach dotyczących cen zebranych w przedsiębiorstwach cukrowniczych oraz bilansu cukru i izoglukozy, opartego na statystycznych danych zebranych w przedsiębiorstwach cukrowniczych. Wobec braku odpowiednich przepisów i obowiązków prawnych będziemy mieli do czynienia z asymetrią informacji działającą na niekorzyść plantatorów buraka, którzy nie będą mieli dostępu do informacji niezbędnych przy negocjacji umów na dostawę buraków, a także do prawidłowego wdrożenia zasad, określonych w rozporządzeniu, dotyczących dostosowywania cen buraków do zmian cen na rynku cukru oraz zmian cen buraka w przypadku umów wieloletnich.